در بخشی از کتاب به نام «اجازه ورود خواستن برای همه حرم‌های شریف» می‌خوانیم:
«از آنجا که یکی از آداب زیارت، اجازه ورود خواستن از صاحب قبر است، و از سویی هرگاه زیارت شونده از والایی و برتری ویژه برخوردار باشد، این ادب را با سعی و توجّهی افزون‌تر به جای می‌آورند (و چه کسی جز پیامبرو خاندان گرامی‌اش ـ که درودهای خدا بر آنان باد ـ دارای برترین مقام و والاترین مرتبه است؟ هم آنان که حجّت پروردگار بر مردم و امین بندگان خدایند) از این رو در لابه‌لای کتاب‌های زیارت، عبارات گوناگونی برای درخواست اجازه ورود به حرم‌های شریف و انجام زیارت، نقل شده است.
