کتاب افسانه ی دندان ناخدا کرو

اثری است از اُ این کالفر به ترجمه شیدا رنجبر و چاپ انتشارات افق (کتاب های فندق). رمانی کودکانه، جذاب و هیجان انگیز که، ویل، پسر بچه ای نه ساله تعریف می کند؛ ویل چهار برادر دارد، از آن پسر بچه های شیطون، بازیگوش و خرابکار که هیچ چیز از دستشان در امان نیست. آن ها حاضرند برای رسیدن به خواسته هایشان مثل یک نوزاد رفتار کنند، شبیه به یک میمون شوند و یا دیگران را بترسانند. این خانواده هر سال تابستان را در اتاق کوچکی در کاروانی کنار دریا می گذرانند و با اتفاقات گوناگونی دست و پنجه نرم می کنند.

دزدان دریایی برگشتند دان کید، اما هیچ کس حاضر نبود در مقابل پول، پسرک پادو را لو بدهد. ناخدا کرو حسابی عصبانی بود. به خاطر این پسر باید تمام عمرش سردرد کشنده ای را تحمل می کرد، برای همین می خواست انتقام بگیرد. کرو بقیه عمرش، تنها فکر و ذکرش پیدا کردن پسری بود که این طوری زخمی اش کرده بود.

پانزده سال بعد، وقتی بالاخره ارتش به مخفیگاه کرو حمله کرد، آخرین جمله اش قبل از این که با توپ، دژش را با خاک یکسان کنند، این بود: «من برمی گردم و پسر بچه پادو را می کشم.»

برت گفت: «تو از کجا می دانی آخرین جمله اش این بوده؟ اصلا چه طور کسی این را فهمیده، وقتی تمام دژش با خاک یکسان شده؟»