اسرائیلیات در تفاسیر روایی اهل سنت

اسرائیلیات در تفاسیر روایی اهل سنت

حکمت الهی اقتضا دارد تا ویژگی ها و شرایط لازم برای گرایش بشری به مقام اسوه بودن اهل بیت در راستای اهداف متعالی حفظ شود. آنچه اسرائیلیات و روایات جعلی پیرامون زندگی شخصیت و پاک نبودن از پلیدیهای مادی و معنوی بدان پرداخته و رواج داده اند هر آینه با این مقام که عصمت انبیاء و نماد آن دانسته میشود مغایر است.

نقد و بررسی این روایات و پالایش سره از ناسره در این باره میتواند نمودی آشکار از حقیقت و جلوه ای از عظمتهای الهی و انسانی پیامبران راستین باشد که در هدایت انسان عاملی اساسی و تعیین کننده قلمداد میشود. عصمت از ویژگیهای اساسی انبیاء و راهنمایان الهی است. اهمیت این ویژگی تا بدان جاست که بدون این مهم هدایت الهی از طریق پیامبران و نیز ائمه خدشه دار شده و نیل به اهداف آن ناممکن خواهد شد.

همچنین تعریف نادرست این صفت نیز در انحراف از دعوت راهنمایان الهی به واسطه ی عدم شناخت صحیح از شخصیت و حقیقت راستین آن بزرگواران تأثیرگذار بوده، جامعه ی دینی را به کج راهه خواهد برد.

در این پژوهش تلاش خواهد شد نخست با طرح مساله و واژه شناسی عصمت و پیشینه ی کاربرد آن در کلام اسلامی بر اساس موازین عقلی و روایی اعم از قرآن و احادیث صحیح و دیدگاه علمای عامه و خاصه حقیقت و قلمرو آن برای راهنمایان الهی در حد ضرورت مورد واکاوی قرار گرفته مرز و محدوده ی آن مشخص و تعاریف آن ارائه و جمع بندی گردد. در مرحله ی دوم با مراجعه به منابع تفسیری و روایی اهل سنت و بعضا خاصه برای مقایسه ی این تفاسیر شبهات طرح شده در آن از آنچه با عصمت پیامبران مغایر بوده و از رهگذر روایات جعلی و اسرائیلیات بدان بزرگواران نسبت داده شده است شناسایی و ضمن ریشه یابی و نقد آن بر اساس موازین عقلی و روایی معتبر و دیدگاههای دانشمندان اسلامی پاسخ داده شود.

برشی از کتاب :
در پاسخ به خرافات ذکر شده وجوهی درباره ی آزار موسی توسط بنی اسرائیل و مفسران بر اساس روایات احتمال های گوناگونی درباره ی اینکه مراد از آزار موسی توسط قومش چه بوده است ارائه داده اند از جمله اینکه تهمت قتل هارون به حضرت موسی، تهمت رابطه ی نامشروع، تهمت نسبت سحر و دیوانگی و دروغ بهانه جویی ها و درخواستهای غیر معقول مانند رؤیت خداوند و یا غذاهای رنگارنگ خودداری از جهاد در راه خدا همه می تواند جزء این آزارها بوده باشند؛ بنابراین آنچه به معنای آیه نزدیک تر است این است که آیه ی شریفه یک حکم کلی و جامع را بیان میکند؛ زیرا بنی اسرائیل موسی را از جنبه های مختلف ایذاء کردند آزارهایی که بی شباهت به رفتار مشرکان و منافقان مدینه نسبت به پیامبر اسلام نبود.